کفش پیاده‌روی مناسب را چگونه انتخاب کنیم؟

توصیه متخصصان برای افراد مبتلا به چاقی و اضافه وزن در کنار رژیم لاغری 

یکی از کارهایی که به همه افراد در کنار یک رژیم لاغری مناسب برای کاهش وزن توصیه می‌شود، داشتن فعالیت فیزیکی روزانه در پرهیز از یک‌جانشینی است. ورزش و به‌ویژه پیاده روی برای پیشگیری از چاقی همیشه یکی از توصیه‌های پزشکان و متخصصان در حوزه تغذیه بوده است. یکی از گام‌های اولیه پیاده روی انتخاب کفش مناسب است؛ کفشی که هم بتوان با آن پیاده روی کرد، هم در مسافرت‌ها با آن به کوه و صحرا زد و هم در صورت لزوم برای راه رفتن روی تردمیل از آن کمک گرفت. از این رو، در این مقاله ب بررسی نکاتی کلی و عمومی درباره انتخاب یک کفش مناسب برای ورزش‌های سبک و پیاده روی می‌پردازیم.

 لاغری و کفش پیاده روی؛ بدون ساق یا ساق دار؟

پیشنهاد ما این است که از کفش های پیاده روی بدون ساق (کتانی) استفاده کنید.  زیرا وزن آنها از کفش‌های ساق دار کمتر است. اگر مسیر پیاده روی با گردش شما نسبتاً مسطح و بدون موانع بلند باشد، کفش‌های پیاده روی بدون ساق به بهترین گزینه تبدیل می‌شوند. استفاده از کفش‌های ساق دار فقط سرعت شما را کاهش می‌دهد و حرکت را برایتان سخت تر می‌کند. به علاوه  ازآنجایی‌که کفش‌های پیاده‌روی بدون ساق واقعاً از نظر انعطاف‌پذیری، تطبیق‌پذیری و همه‌کاره بودن، نسبت به انواع ساق دار بهتر هستند، اما کم تر از مچ پا محافظت می‌کنند. البته اگر فشار زیادی به مچ پای شما وارد می‌شود یا نوع فعالیت شما باعث می‌شود که مچ پا به چرخش‌های زیادی نیاز داشته باشد، انواع ساق دار بهتر از آن محافظت می‌کنند.

کفشی برای پیاده روی یا کفشی برای دویدن؟ 

کفش های پیاده روی و کفش های دوندگی بسیار شبیه به هم هستند، اما برای دو منظور متفاوت طراحی شده‌اند. تفاوت اصلی این کفش‌ها در نوع زیرسازی شان است. الگوی راه رفتن انسان‌ها در حالت عادی به این شکل است که اول پاشنه پا  در آخر شست پا  با زمین برخورد می‌کند. بنابراین پاشنه بیشترین ضربه را دریافت می‌کند. نکته مهم این است که کفش‌های پیاده روی در قسمت پاشنه دارای لایه‌های ضخیم تر و معمولاً اریبی هستند که پایداری و استحکام بدن را در وضعیت ایستادن تقویت می‌کنند. علاوه بر این، انعطاف‌پذیری بهتری را در قسمت پشتی پا ایجاد می‌کنند که حرکت است فرد را به سمت جلو راحت‌تر خواهد کرد. در مقابل، کفش‌های دوندگی حالت مسطح دارند، زیر سازی آنها در تمام تخت کفش یکسان است و البته جنس سفت تری هم دارند.  دویدن نسبت به پیاده روی با فشار بیشتری همراه است و ضخیم بودن تخت کفش، دریافت نفشار و ضربه را در ناحیه پاشنه چند برابر می‌کند. کفش های دوندگی وزن کمتری دارند و شرایط بهتری نیز برای قوس پا ایجاد می‌کنند. پوشیدن کفش‌های پیاده روی برای دویدن اصلاً کار درستی نیست، اما می‌توان از کفش‌های دوندگی برای پیاده روی نیز استفاده کرد. با این حال، باید توجه داشته باشید که کفش‌های دوندگی به طور کلی مقاومت کمتری در برابر آن دارند. 

قابلیت گردش هوا 

حفظ خشکی پاها حین پیاده روی، یکی از مهم‌ترین اصول این کار است چون نفوذ هرگونه رطوبت داخل کفش می‌تواند وضعیت سایشی مخربی ایجاد کند که در نهایت حتی به شکل‌گیری تاول و گرفتگی پا منجر خواهد شد. بنابراین، قبل از هرگونه زیاده روی باید بدانید که مسیر پیاده‌روی شما خشک است یا مرطوب. و اگر قرار است در مسیر خشک و  هموار پیاده روی کنید، استفاده از کفش‌های معمولی و کم وزن کفایت می‌کند.  البته این نکته را هم در نظر بگیرید که همراه با پیاده روی، پاها نیز گرم‌تر می‌شوند و در نتیجه عرق می‌کنند. به همین دلیل، کفش هایی که فضای لازم برای گردش هوا را دارند، مانع از تجمع رطوبت ناشی از عرق می‌شوند و خشکی پاها را حفظ می‌کنند. به علاوه، همیشه از جوراب هایی استفاده کنید که دارای استاندارد لازم برای گردش هوا هستند.    

کف بیرونی کفش 

کفش‌های پیاده روی می‌تواند از نظر سطح بیرونی کفش متفاوت باشند به این ویژگی بستگی دارد به اینکه کفش ها برای چه منظوری ساخته شده‌اند. عمدتاً از انواع ترکیبات لاستیکی برای تولید کف بیرونی کفش استفاده می‌شود و  بعضی از این ترکیبات طوری طراحی شده‌اند که قابلیت انقباضی و ماندگاری بیشتری نسبت به انواع دیگر داشته باشند. کفهای بیرونی کفش‌های پیاده‌روی معمولاً کم وزن و باریک هستند و انعطاف‌پذیری زیادی دارند. البته بعضی از کارخانه‌های تولید کفش‌های پیاده روی از کفهای بیرونی مشابه با کفش‌های ساق دار استفاده می‌کنند. این کفهای بیرونی قوی‌تر، قابلیت انقباضی و پایداری کفش‌ها را افزایش می‌دهند. شناخته‌شده‌ترین نوع این کفهایی بیرونی که از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است "ویبرام" نام دارد. کف های ویبرام ترکیبی از لاستیک، سیلیکون و کربن هستند که شباهت بسیاری با ترکیبات مورد استفاده در تولید لاستیک‌های خودرو دارند.

کفی کفش 

کفی کفش، تکیه گاه زیرین پاست که مستقیماً زیر پا قرار می‌گیرد. معمولاً از فوم EVA با تراکم بالا برای ساختن این قسمت از کفش‌ها استفاده می‌شود که زیرسازی مطلوبی ایجاد می‌کند و فضای بین زمین و کف پا را خواهد کرد. کفی کفش می‌تواند با توجه به نوع کفش متفاوت باشد و در نتیجه بعضی از آنها زیرسازی بیشتری ایجاد می‌کنند. این قسمت از کفش به مرور زمان شکل و قوام اولیه خودش را از دست می‌دهد. بنابراین اگر کفی کفش نتواند نقش محافظتی لازم را اجرا کند، باید آن را تعویض کرد.

رویه کفش

رویه،  به فوقانی‌ترین قسمت کفش‌های پیاده‌روی گفته می‌شود که معمولاً روی تخت کفش قرار می‌گیرد. جنس رویه می‌تواند از چرم، جیر یا پارچه‌های دیگر مانند مش باشد. رویه چرمی به طور طبیعی می‌تواند آب را دفع کند،  اما رویه از جنس جیر یا مش چنین قابلیتی ندارد. البته مواد استفاده‌شده در ساخت رویه نمی‌تواند با قطعیت، ضد آب بودن کل کفش را تعیین کند. 

کفش پیاده روی: چرم یا غیر چرم

معمولاً از چرم، جیر یا مش برای تولید رویه کفش‌های پیاده روی استفاده می‌شود. البته در بعضی از موارد بند ترکیبی از  2 جنس مورد استفاده قرار می‌گیرد. کفش‌های پیاده روی از جنس جیر یا مش، فضای مناسبی برای گردش هوا فراهم می‌کنند و وزن کمتری  نسبت به کفش‌های چرمی دارند. کفش‌های کاملاً چرمی معمولاً سنگین‌ترین نوع هستند، در حالی که انواع پارچه‌ای در گروه  سبک‌ترین ها قرار می‌گیرند.  کفش‌های پیاده‌روی چرمی، مانند انواع ساق دار، دوام بیشتری دارند و به طور طبیعی ضد آب هستند. همین ویژگی باعث سنگین‌تر شدن این کفش‌ها می‌شود،  اما احتمال آسیب دیدن آنها را کم‌تر می‌کند. این در حالی است که کفش‌های پیاده‌روی ساق دار پارچه ای بسیار سبک هستند و انعطاف‌پذیری بالایی دارند، اما خیلی راحت صدمه می‌بینند. به‌طور کلی، کفش های پیاده روی با توجه به سبک طراحی و به برند انتخابی شما، می‌توانند قابلیت ضد آب نیز داشته باشند. اولویت‌های شخصی و تجربه‌های گذشته، دو عامل مهم در انتخاب کفش‌هایی پیاده‌روی جدید هستند.  

زیره میانی

زیره میانی کفش، بین کف بیرونی کفش و کف درونی کفش قرار می‌گیرد.  زیره میانی با این هدف طراحی شده که هم زیر سازی مطلوبی ارائه دهد و هم ضربه ناشی از حرکت را بگیرد و البته از پا در مقابل اشیای تیز محافظت کند. این قسمت از کفش نیز معمولا از فوم EVA  یا Phylon  ساخته می‌شود. فوم EVA  کم وزن و راحت است، در حالی که  Phylon از نظر مواد اولیه تراکم بیشتری دارد و راحتی بیشتری را در پیاده‌روی‌های طولانی برای پاها فراهم می‌کند. 

آناتومی کفش پیاده روی 

کفش‌های پیاده روی در سبک‌های مختلفی تولید می‌شوند، اما به طور کلی چند ویژگی اساسی دارند که در تولید انواع استاندارد آنها مورد توجه قرار می‌گیرند. البته همه کفش‌های پیاده روی ضدآب نیستند یا مجرای مناسبی برای گردش هوا ندارند و مواد اولیه آنها ( خصوصاً در ناحیه تخت کفش ) متفاوت است. البته این نکات همگی بر قیمت کفش‌های پیاده روی تأثیر می‌گذارد. 

پاشنه و ضربه‌گیر پنجه

پاشنه و ضربه‌گیر پنجه برای محافظت از پاشنه و پنجه در مقابل موانع فوق‌العاده محکم مانند صخره ها و سنگ‌ها طراحی شده اند. به علاوه، از خود کفش‌ها در مقابل آسیب‌های احتمالی نیز محافظت می‌کنند. همین ویژگی، طول عمر کفش‌ها را افزایش می‌دهد. 

تاریخ انقضای کفش

هرچند برخی از افراد ادعا می‌کنند و کفش‌های پیاده روی یا ورزشی دارای تاریخ انقضای خاصی هستند اما بهتر است بدانید تاریخ انقضای انواع کفش‌های ورزشی به مدت زمان، نوع و شدت استفاده از آنها بستگی دارد. به‌طور کلی، تاریخ انقضای یک کفش، زمانی است که کفی بیرونی آن صاف شده، کفی داخلی آن خوابیده، یا هرگونه تغییر شکلی در نمای کلی آن ایجاد شده باشد. 

ىر حال تايپ ادامه این مقاله هستیم. لطفا تا تکمیل این مقاله از سایر مقالات استفاده کنید.